..τα Μωρά στη Φωτιά,
βάζουν ξανά, φωτιά, στη σκηνή του Κυττάρου,
με εύφλεκτα υλικά,
τους διαχρονικούς ύμνους του ποιητή Στέλιου Σαλβαδόρ,
καθώς και νέες πρωτότυπες συνθέσεις,
μα πάνω από όλα τη μοναδική σχέση τους με το κοινό,
που κάθε φορά δίνει βροντερό παρών και κόντρα στους καιρούς
τραγουδά δυνατά....
" Ταξιδεύουμε για νέα εποχή και θα ψάχνουμε για πάντα,
κάτι που δεν βρίσκεται ποτέέέέέ Μα-νι-φέ-στο "
ΕΝΑΡΞΗ: 22.00 / ΕΙΣΟΔΟΣ: 12 €
www.morastifotia.gr
Ένα απο τα ιστορικότερα και πιο επιδραστικά συγκροτήματα που έρχονται απο τα ΄80ς τα ''Μωρά στη Φωτιά'' εδώ και 20 χρόνια παραμένουν πιστοί στον αυθεντικό ροκ ήχο,με τη δική τους ταυτότητα που συνδέει το funk με το punk, τη jazz με το rock n΄roll και όλα αυτά με τον ιδιαίτερο, κοινωνικό, ελληνικό στίχο.
Μέσα από τις τέσσερις δισκογραφικές τους παρουσίες:(''Μωρά στη Φωτιά''1987, ''Θεατρίνοι''1999, ''Στο δρόμο''2005, '' Cougar Baby - Smoking Rabbit '' 2011 ) έχουν προσφέρει στο κοινό μέσα απο μια δύσκολη και συνεπή διαδρομή, τραγούδια όπως: ''Παυσίπονο'', ''Μανιφέστο'', ''Κάτω στην Πόλη'' ,''Βαβυλωνία'', ''Το Παιχνίδι'', ''Φωλιά του Κούκου'', ''Ο Χαμαιλέων'', ''Αδρεναλίνη'' ,''Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο'', ''Σαλονίκη'', ''Τhird Uncle'', ''Στο Δρόμο'', ''Τα Είδωλα'', ''Γυναίκα'', ''Μοιραίο καραβάνι'' και τόσα άλλα.
Τραγούδια που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς, τόσο για το κοινό όσο και για τα νέα συγκροτήματα και δημιουργούς.
Ιδιαίτερη αίσθηση επίσης προκάλεσε η ήδη από το 1988 μελοποίηση από το Στέλιο Σαλβαδόρ μεγάλων Ελλήνων ποιητών όπως του Ο. Ελύτη, Γ. Σεφέρη ,και του Κ. Καρυωτάκη, αποδεικνύοντας ότι ο ποιητικός λόγος και ο ροκ ήχος μπορούν να συνυπάρξουν δημιουργικά.Ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής του συγκροτήματος Στέλιος Παπαϊωάννου-Σαλβαδόρ, εισήγαγε ένα νέο τρόπο γραφής τόσο στιχουργικά, συνθετικά, όσο και ερμηνευτικά με το ριζοσπαστικό και καινοτόμο θεατρικό στυλ του, ανοίγοντας κάθε φορά νέους ορίζοντες στο εγχώριο μουσικό τοπίο.
Οι ζωντανές τους εμφανίσεις αποτελούν πάντα ένα εκρηκτικό και δυναμικό μείγμα από μουσική γεμάτη φαντασία, στίχους εμπνευσμένους από τις πιο ενδόμυχες σκέψεις μας, και σκηνική παρουσία γεμάτη ένταση και αμεσότητα.