
Είναι δεδομένο, ότι ο Satriani είναι από τους καλύτερους κιθαρίστες της εποχής μας, και αυτό αποδεικνύεται στο άλμπουμ. δίνοντας βάρος στα συμπαγή, κοφτά, ογκώδη riff και την μελωδία, στην οποία ποτέ δεν υστερούσε. Συμπαγή, με groove, μελωδικά hard rock τραγούδια, σαν τα “Big foot”, “Last temptation απλές συνθέσεις, οι οποίες μεταμορφώνονται σε hard rock ύμνους. Τα φωνητικά του Hagar με την μελωδική προσέγγισή τους, μεταφέρουν τη δουλειά του σχήματος σε άλλο επίπεδο.
Σε αυτό το μήκος κύματος κινούνται συνθέσεις όπως τα "Last Temptation", "Up Next", "Lighten Up" και "Big Foot" με το συμπαγές hard rock το οποίο πρεσβέβουν. Από την άλλη, έχουμε και κάποιες πιο χαλαρές στιγμές με το ερωτιάρικο "Come Closer" και το blues "Something Going Wrong".
Ένα άλμπουμ με σκληρό ήχο και «γεμάτη» παραγωγή που αποτελεί αισθητή βελτίωση των Chickenfoot τόσο στις συνθέσεις, όσο και στη χημεία και το δέσιμο τους.